MEDITIMI I DITËS – NDIHMA E JEZUSIT

Mk 9, 14-29 NDIHMA E JEZUSIT

Kërkoj hirin: që ta kumtoj se vetëm më ndihmën e Jezusit mund ta kundërshtoj të keqen.

¹⁴ Kur arritën te nxënësit, panë mori të madhe njerëzish rreth tyre dhe skribët që po rrahnin çështje me ta.  ¹⁵ Tërë ajo mori, kur e pa Jezusin, u habit dhe me nxitim vrapoi për ta përshëndetur.

Kur Jezusi është në të përditshmen e zakonshme, menjëherë është në takim me njerëzit. E presin dhe vrapojnë drejt tij që ta përshëndesin. Vetëm pak kohë Jezusi nuk ishte i pranishëm dhe njerëzit e kishin ndjerë këtë gjë. Prandaj shpejtojnë për ta parë, për tu takuar me të dhe që t’i kërkojnë ndihmë.

Dëshira për Jezusin. A kam diçka prej asaj dëshire që njerëzit e kohës së Jezusit e mbartnin në vetvete pasi që aq shumë e kërkonin dhe dëshironin që të takohen më Të? Këtu kam mundësi të lutem me psalmistin: «O Hyj, ti je Hyji im, shpirti im ka etje për ty… »

¹⁶ Ai i pyeti: “Mbi çka diskutoni me ta?” ¹⁷ Dikush prej morisë iu përgjigj: “Mësues, e solla te ti djalin tim që ka në trup një djall që s’e lë të flasë. ¹⁸ Kudo e kap, e shkapet andej këndej e djali shkumon e kërcëllon dhëmbët dhe i ngrihen gjymtyrët. U thashë nxënësve të tu ta dëbojnë, por ata nuk mundën.”

Babai më djalin e sëmur e kërkojnë Jezusin, por ata i gjejnë vetëm nxënësit e tij. Qartë, iu lut atyre që t’i ndihmojnë, por ata nuk patën mundësi të bëjnë asgjë. Në këtë mënyrë u zhvillua diskutimi mes tyre dhe skribëve. Babai me dhimbje i tregon Jezusit se për cilën sëmundje është fjala. Ai vuan së bashku me birin e vet. Çka krejt nuk përjetuan dhe nuk pësuan të dy, e dinë vetëm ata. Ata erdhën tek Jezusi që tu ndihmojë dhe t’i lirojë nga i keqi.

O Zot, edhe unë po vijë që të me ndihmosh, që të më lirosh nga prangat të cilat me lidhin dhe nuk më lejojnë që të rritëm në lirin e birit tënd.

¹⁹ “O brezni e pafe ‑ u përgjigj Jezusi ‑ deri kur do të jem me ju? Ma sillni këtu!” ²⁰ Ia sollën.

Në fjalët e Jezusit ndjehet dhimbja për shkak të të gjitha gjërave që ngatërroheshin në misionin e tij, në kuptimin e njerëzve dhe të nxënësve të tij. Jezusi është në konflikt të vazhdueshëm më të keqen që e mundon njeriun, ndërsa njeriu është i paftë që ta kundërshtojë, ai nuk di se si ta luftojë të Keqin. Shpirti i ndytë sa herë që takohet me Jezusin është i vetëdijshëm se u takua më atë që ka pushtet që ta dëboj dhe t’ia marrë pushtetin. Prandaj është i shqetësuar dhe ka frikë. Edhe në këtë rast e shkapet djaloshin duke treguar pushtetin e vet mbi të dhe paaftësinë e vetë para Jezusit. Babai i djalit ia tërheq vërejtjen Jezusit që kjo gjë i ndodh që nga fëmijëria, se e gjuan në zjarr dhe në ujë. Vërtetë dhimbja e babait dhe e djaloshit ishte tepër e madhe. Për këtë arsye babai në dëshpërim i drejtohet Jezusit: «Nëse mund të bësh gjë, na ndihmo! Ki mëshirë për ne!»

” ²³ “Nëse mund të bësh gjë… ! ‑ iu përgjigj Jezusi ‑ Gjithçka është e mundshme për atë që beson!” ²⁴ Menjëherë babai i djaloshit tha me zë të lartë: “Besoj, por më ndihmo ti të besoj!”

Jezusi është i vetëdijshëm se krejt e keqja që iu ndodh njerëzve është e lidhur me mosbesimin e tyre. Prandaj dëshiron t’i nxis dhe për këtë gjë dëshiron t’i bëj të vetëdijshëm njerëzit. Dialogu mes Jezusit dhe babait të djaloshit është shumë domethënës dhe e mëson secilin prej nesh. Babai e kupton se në cilin drejtim u nis Jezusi prandaj më guxim e dëshmon fenë që në atë moment është ndezur në të. Shprehja e këtij njeriu është tepër e bukur: «Besoj, por me ndihmo që të besoj!»

²⁵ Kur Jezusi pa se po afroheshin përherë e më shumë njerëz, i urdhëroi shpirtit të ndytë dhe i tha: “Shpirt memec dhe i shurdhër, unë po të urdhëroj, dil prej tij dhe mos u kthe më në të!” ²⁶ Ai bërtiti, e shkapeti fort djalin dhe doli prej tij. Djaloshi mbeti menjëherë, porsi i vdekur, kështu që shumë thoshin: “Vdiq!” ²⁷ Jezusi e kapi për dore, e ngriti dhe ai u çua në këmbë.

Jezusi i kërcënohet shumë rreptë shpirtit të ndytë dhe e urdhëron që ta lëshojë djaloshin pasi që për herë të fundit u hakmor mbi të, aq sa dukej se djaloshi vdiq. Jezusi e merr për dore dhe e ngrit.

Sa e nevojshme është feja e fortë, se vetëm me Jezusin kam mundësi ta kundërshtoj të Keqin. Vetëm kur Jezusi është i pranishëm kam mundësi të lëshohem në luftë më të. Kurrë nuk guxoj të mbështetem vetëm në fuqitë e mia , sepse kjo gjë është tepër e guximshme dhe shumë e rrezikshme.

²⁸ Kur Jezusi shkoi në shtëpi, nxënësit e tij e pyetën veçmas: “Përse ne nuk mundëm ta dëbojmë?” ²⁹Ai iu përgjigj: “Ky lloj nuk mund të dëbohet me asgjë tjetër, përveçse me lutje.”

Jezusi përsëri e thekson rëndësinë e lidhjes së njeriut më Hyjin në luftë me të keqen. Lutja dhe agjërimi janë themeli e këtij bashkimi. Aty e gjejmë fuqinë për luftë dhe gatishmërinë që ta kundërshtojmë të Keqin.