MEDITIMI I DITËS – JEZUS, ME KUJTO

E diela e larit: E diela e Mundimit të Zotit – C

 

Lk 22, 14-23; 56; ose 23, 1-49 JEZUS, ME KUJTO

 

Kërkoj hirin: që me zemër të shkoj pas Zotit dhe në Javën e madhe të përjetoj mundimin dhe vdekjen e tij!

 

            E diela e larit është e diela e hyrjes festive e Jezusit në Jerusalem kur e përshëndetën dhe i brohorasin si mbret. Mirëpo, në të vërtetë ajo është e diela e mundimeve, sepse me të fillon Java e Madhe gjatë të cilës e përcjellim dhe përjetojmë ditët e fundit të Jezusit mbi tokë. Për këtë arsye kjo javë është e veçantë. Të përpiqmi që ta jetojmë me përvujtëri dhe me përshpirtëri, sidomos treditëshin e shenjtë. Është shumë e vështirë të marrësh vetëm diçka nga mundimet e Jezusit. Më së miri është t’i lexojmë ngadalë mundimet në tërësi, nga dita në ditë dhe të ndalemi aty ku ndjejmë ngushëllimin e madh dhe veprimin e Hyjit. Edhe këtu do të ndalemi vetëm në disa çaste që ndodhen nga pallati i Pilatit e deri të Kalvari.

            Pas Darkës së fundit, Malit të ullinjve, agonisë, puthjes së Judës dhe arrestimit, ikjes së apostujve, mohimit të Pjetrit dhe pendimit, pasoi gjykimi i Këshillit. Pas kësaj Jezusin e çojnë tek Pilati. Mirëpo Pilati nuk di si të veprojë. Ai do përgjegjësinë ta hedh te të tjerët dhe Jezusin e çon tek Herodi. Herodi do të luaj me Jezusin. Mirëpo Jezusi është plot dinjitet dhe nuk ka çfarë t’i thotë kësaj dhelpre.

            Jezusi e sjellin përsëri para Pilatit. Ai ofron zgjedhjen: Jezusin ose Barabën. Të gjithë zgjedhin kriminelin, Barabën. Pilati plot frikë lëshon pe dhe e gjykon Jezusin. Pas kësaj vazhdon udhëtimi i Jezusit për në Golgotë. Këtë gjë tradita e krishterë e bëri të përjetshme në ndalesat e udhës së kryqit. Edhe këtë përshpirtëri këtyre ditëve kemi mundësi ta bëjmë me ndjenja krejtësisht të veçanta. Ta përcjellim Jezusin në këtë udhë.

²⁶ Ndërsa po e çonin për ta kryqëzuar, kapën njëfarë Simoni prej Cirene, që po kthente nga fusha, ia vunë në krah kryqin që ta mbarte pas Jezusit.

            Sodis Simonin që e detyruan t’i ndihmojë Jezusit. Çfarë ndihme është kjo! O Zot, më vështirësi e mbart kryqin tim. Kundërshtoj dhe murmuroj. Do të doja ta tejkaloj dhe të shmangëm. Më ndihmo që ta pranoj kryqin tim dhe t’i ndihmoj të tjerët në mbartjen e kryqit të tyre.

²⁷ Pas tij shkonte një shumicë e madhe njerëzish e disa gra që e qanin dhe e vajtonin. ²⁸ Jezusi u kthye kah ato dhe tha: “Bijat e Jerusalemit! Mos më qani mua, por qani veten e fëmijët tuaj!

            Shkoj pas Jezusit. Vetëm grupi i grave ka dhimbje për të. Jezusi i drejton ato te gjërat thelbësore në jetë: që të mendojnë për vete dhe për fëmijët e tyre. Po, o Zot, shumë gjëra duhet vajtuar sepse nuk janë mirë në jetën tonë, në familjen time, në bashkësi, në famulli…

³³ Kur arritën në vendin që quhet ‘Kafkë’, aty e kryqëzuan atë dhe keqbërësit, njërin në të djathtë e tjetrin në të majtë. [³⁴ E Jezusi lutej: “Fali, o Atë, se nuk dinë ç’bëjnë!”]

            Golgota është qëllimi, por nuk është fundi. Mes dy keqbërësve është i varur Zotëria që i na shëlbon nga të këqijat tona. Populli shikon. Kjo është loja e tij, ndoshta edhe bukë të mjaftueshme patën. Çfarë dëshirojnë më shumë. Përqeshin atë dërgimi i të cilit është për të shpëtuar. Vërtetë nëse nuk ka mundësi ta shpëtojë vetveten, si ka mundësi t’i shpëtojë të tjerët! O Shëlbuesi im, pate mundësi të përjetosh gjithçka që nga puthja e Judës e deri në Golgotë. Të falënderoj që nuk zbrite nga kryqi por mbete në të dhe me të na shëlbove. Më ndihmo që ta kuptoj se shëlbimi është në kryq.

³⁹ Njëri nga kriminelët e kryqëzuar e fyente: “Po a nuk je ti Mesia?! Shpëto veten edhe ne!” ⁴⁰ Por ai tjetri e qortoi shokun: “As ti nuk e druan Hyjin që po vuan të njëjtin dënim si ai? ⁴¹ Sa për ne kjo është drejtësi: po marrim ndëshkimin e merituar për veprat tona! Por ky   ky s’bëri asnjë të keqe!” ⁴² Dhe tha: “Të të bjerë ndër mend për mua, o Jezus, kur të arrish në Mbretërinë tënde!” ⁴³ E Jezusi i tha: “Për të vërtetë po të them: sot do të jesh me mua në parajsë.”

            E dëgjoj këtë dialog të fundit që bëhet mes Qiellit dhe tokës. Një keqbërës mbetet në të keqen, e tjetri përjeton kthimin. Jezus më kujto në të gjitha që bëj dhe jetoj. Të gjitha t’i kushtoj dhe i vë para teje.

⁴⁶ Atëherë Jezusi bërtiti me zë të lartë e tha: “O Atë: në duart e tua po e dorëzoj shpirtin tim!” Si tha këto, dha shpirt.

            Fjalët e fundit të Jezusit: “Po, o Atë, po kthehem te ti!” Kaloj nëpër vdekje dhe na hapi udhën. Të falënderoj, o Zot, që së bashku me ty do të kaloj nëpër derën e vdekjes. Bëj që edhe unë me guxim dhe besnikëri ta dorëzoj shpirtin tim në duart e Atit.

⁵⁰ Atëherë erdhi një njeri që quhet Jozef. Ky ishte anëtar i Këshillit [dhe] burrë i mirë dhe i drejtë. Ky nuk e miratoi vendimin as veprimin e tyre. 51 Ishte prej Arimateje, qytet i Judesë, dhe priste Mbretërinë e Hyjit. ⁵² Shkoi te Pilati dhe ia lypi trupin e Jezusit. ⁵³ Pasi e uli prej kryqit, e mbështolli në pëlhurë, e vuri në varr të gdhendur në gur, ku ende askush s’ishte varrosur.

            Ky është fundi i misionit dhe i jetës mbi tokë. Jeta më besnike përfundoi dhe misioni më me nder u plotësua. Këtë gjë e njohu Arimateu dhe e nderoi Jezusin kur të gjithë të tjerët e braktisën. Edhe unë, o Zot, po të falënderoj me gjithë zemër. Bëj që këto ditë të Javës së Madhe të kalojnë në përshpirtëri të sinqertë dhe në falënderim për të gjitha që bën për mua.